Eliasz i Piotr

Eliasz i Piotr, LEGENDY BASNIE MITY

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Eliasz i Piotr
Było to wtedy, kiedy oddał Bóg cały świat Eliaszowi i
Piotrowi. Ale, wiadomo, gdzie dwóch panów, tam nigdy
porządku nie ma. Jeden posyła deszcz, a drugi – pogodę.
Płaczą chmury, nie wiedzą co robić, kogo słuchać. Lunie
deszcz, Piotr biegnie i krzyczy, klnie na czym świat stoi:
- Co wy robicie, po co moczycie siano? Teraz przecież ludzie
koszÄ…!
- Nam, - mówią chmury, - Eliasz kazał.
- Ach, wy! – zżyma się Piotr, - Ja wam pokażę Eliasza!
Eliasz zawsze narobi kłopotów!
Chwyci Piotr miotłę i porozgania chmury po kątach, zamiecie
czyściutko niebo.
Kiedy, ni stąd, ni zowąd, trzaśnie, jedzie Eliasz, krzyczy,
jakby go brzuch bolał, aż niebo i ziemia drży. Chmury tłuką
się nieprzytomnie, wyłażą z kątów i już leje taki deszcz, że cała
ziemia błotem płynie.
Żalą się ludzie Bogu, że władcy biją się, a u mężczyzn czuby
się trzęsą, żalą się i proszą, żeby Bóg dał pogodę.
Wzywa Bóg Eliasza, gniewa się na niego, a ten mówi, że
wszystkie nieczystości trzeba piorunami pobić, bo inaczej świat
szybko siÄ™ zapogani.
Wzywa tedy Bóg Piotra i powiada, że niech Eliasz trochę
zapoluje na czorty.
A Eliasz tymczasem, wznieca takie grzmoty, aż ziemia jęczy:
nie ma ani dnia, ani nocy. Chmury tłuką się jak węgorze w
sieci. Na niebie wrze jak w garnku. Błyskawice błyskają, aż
w oczach ciemnieje, a pioruny smalÄ… raz po raz, roztrzaskujÄ…c
sosny i dęby, paląc jakąś budowlę lub stogi.
A Eliasz jeździ po niebie – komenderuje:
- Tak, tak, tak! Ho, ho, ho! Jeszcze, jeszcze… uderz, uderz
go… O tak, tak… Ho, ho, ho! Trzaśnij go po karku! W
potylicÄ™, w potylicÄ™ Å‚upnij go, gada! Trach, trach! Tak, tak,
tak! Ho, ho, ho!
Proszą ludzie na przemiły Bóg, żeby skończyły się grzmoty,
a Eliasz nie słucha.
Chodzi Piotr i pluje ze złości.
Nacieszy się Eliasz, poczyści swój rydwan i pojedzie do
słoneczka w gości.
A Piotr podmiecie niebo i dawaj suszyć ziemię.
Nadchodzi pora siewów, a ziemia sucha jak pieprz – i znowu
bieda! Źle, bo już nie ma deszczu! Eliasz swawoli sobie ze
słoneczkiem, a o ziemi zapomniał. Nie patrzą na siebie Eliasz
i Piotr, zagniewani, boją się, aby się tylko nie spotkać.
Ale raz wymyślili sobie pochodzić po ziemi, popytać ludzi,
kogo ci bardziej lubiÄ…: Piotra czy Eliasza? Jak zeszli na
ziemię, tak i po niemałym czasie spotkali się.
Idą razem i sprzeczają się: Piotr mówi, że jego bardziej lubią
ludzie, a Eliasz – jego. Jak dojść czyja prawda?
Widzą, człowiek sieje grykę.
- O, - rzecze Piotr – dawaj zapytamy, kogo mężczyźni
bardziej
lubiÄ….
- Zapytajmy. – zgadza się Eliasz.
- Dopomóż Bóg! – mówi Piotr.
- Dzięki wam...
- Powiedz, dobry człowieku, kogo wy bardziej lubicie: Piotra
czy Eliasza?
Mężczyzna zdejmuje z pleców siewnicę, stawia ją na ziemię,
drapie siÄ™ w potylicÄ™ i powiada:
- A bogowie to wiedzą, kogo my bardziej lubimy: może
Eliasza, może Pawła-Piotra.
- Nie obchodź tego naokoło. – żąda Piotr, - powiedz wprost.
- Eliasz i Paweł-Piotr – dobrzy świadkowie: my ich
lubimy.
- Ale kogo bardziej?
Widzi mężczyzna, że tutaj się nie wykręci i mówi:
- Pewnie, że Pawła-Piotra.
Eliasz aż zatrząsł się ze złości.
IdÄ… i rzecze:
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

dietanamase.keep.pl