Elżbieta Niedzielska - Mały ...

Elżbieta Niedzielska - Mały poradnik autora i recenzenta pracy akademickiej(1), Ebooki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Elżbieta Niedzielska

Wrocław 1993

RECENZENT Józef Szczepaniak

REDAKTOR WYDAWNICTWA

Andrzej Szubert

KOREKTOR

Maria Wiszewska-Sroka

Poradnik jest przeznaczony dla studentów i pracowników nauki

Maszynopis pracy zatwierdzono do druku 1 VI 1993 r.

WYDAWNICTWO AKADEMII  EKONOMICZNEJ WE WROCŁAWIU

Nakład 2000 egz. Format A-5. Ark. wyd. 3,6. Ark. druk. 4,5.

Papier offset., kl. III, 80 g. Zakład Graficzny AE we Wrocławiu

Zam. 168/93

 

Scan by ka_ga

Spis treści

 

 

 

      

 

PRZEDMOWA

Trzy podstawowe warunki, tj. wiedza, metodyka i praktyka, umiejętnie skojarzone gwarantują każdemu autorowi pracy akademickiej - dowolnego rodzaju i przeznaczenia - prawidłowe i efektywne wykonanie całego zadania. Kolejność wskazanych elementów nie jest przypadkowa. W i e d z a, rozu­miana jako ogół wiadomości teoretycznych i aplikacyjnych istotnych w danej dyscyplinie nauki, jest wymogiem absolutnie podstawowym w twórczym pro­cesie pisania prac naukowych, dydaktycznych, badawczych czy opiniodawczych. Jeśli wiedza ta ma zostać racjonalnie w nim spożytkowana, to niezbędne staje się zastosowanie pewnego wzorca, normującego w sposób formalny bądź zwy­czajowy ogólne zasady i szczegółowe zalecenia co do pisemnego przekazu treści od nadawcy-autora do odbiorcy-czytelnika. Wzorzec ten to w uproszczeniu metodyka kompozycji dzieła, odnosząca się do systematyzacji mate­riału, strukturalizacji treściowej zagadnień, prezentacji wyników badań włas­nych oraz analizy i syntezy wątków merytorycznych. Jeżeli proces kojarzenia wiedzy z szeroko pojętą metodyką ma zapewnić bezpośredni i komunikatywny przekaz informacji pisemnej, to autor opracowania musi wykazać się także znajomością praktyki - stosowania środków, narzędzi i zasad służą­cych tworzeniu i redagowaniu przygotowywanej pracy. Wiedza i metodyka bez wsparcia praktycznego to czysta abstrakcja, która nie pozwala na ostateczną materializację rezultatów myśli i dociekań autora do tej postaci dzieła, z którą pośrednio lub bezpośrednio styka się czytelnik. Dopiero więc zespolenie wie­dzy, metodyki i praktyki dobrze rokuje pod względem naukowym, dydaktycz­nym, badawczym i opiniodawczym.

Opracowanie ma charakter poradnika, którego cel jest bardzo skromny: metodyczne i praktyczne wsparcie autorów prac akademickich, przede wszys­tkim (choć nie tylko) ekonomicznych, wiele bowiem wskazówek ma jednak szersze, żeby nie rzec uniwersalne odniesienia. Opracowanie nie jest więc samouczkiem pisania i redagowania określonej kategorii pracy, np. magister­skiej, który to temat doczekał się już wielu użytecznych propozycji; nie jest też specjalistycznym podręcznikiem, traktującym procesy przygotowania rozmai­tych tekstów w kategoriach naukoznawczych. Jest to poradnik adresowany do tych autorów, którzy dobrze wiedzą, co pisać z zakresu swej specjalności naukowej, nie mają jednak wystarczającego rozeznania w metodyce i praktyce pisania i recenzowania prac akademickich.

Temu pragmatycznemu celowi w pełni podporządkowano strukturę we­wnętrzną opracowania, mianowicie ujęto ją w trzy względnie niezależne roz­działy. Dwa pierwsze przedstawiają w sposób uporządkowany i syntetyczny metodykę pisania prac akademickich oraz metodykę recenzowania tych prac. Rozdział trzeci, zawierający praktyczne wskazówki przygotowania prac akade­mickich w pytaniach i odpowiedziach, to w istocie mały zestaw porad pisania i recenzowania, ujętych w formę pytań i krótkich odpowiedzi, ilustrowanych niekiedy przykładami, zarówno pozytywnymi, jak i, dla kontrastu, negatywny­mi.

Opracowanie jest dedykowane zwłaszcza młodszym pracownikom nauki, którzy podejmują próby pisarskie różnego rodzaju, począwszy od referatów i artykułów poprzez pomoce dydaktyczne aż do pracy doktorskiej czy rozprawy habilitacyjnej, i nie zawsze są w pełni świadomi istoty różnic metodyczno-kompozycyjnych między poszczególnymi kategoriami dzieł akademickich.

Adresatami poradnika mogą być również ci naukowcy, którzy po raz pier­wszy przystępują do opracowania recenzji i dlatego nie mają jeszcze zupełnej jasności, w czym tkwi sedno różnic międzygatunkowych.

Dużą i bezpośrednią korzyść z tej lektury będą mogli odnieść także słucha­cze wyższych lat studiów. Właśnie z myślą o nich metodykę pisania i recenzo­wania pracy magisterskiej i dyplomowej wydzielono w odrębne fragmenty, wskazówkom praktycznym nadano poręczną formę pytań i odpowiedzi, pod­powiadających właściwy kierunek i sposób postępowania, a przykłady techniki prezentacji wybranych elementów kompozycyjnych zamieszczono w załączni­kach.

1. METODYKA PISANIA PRAC AKADEMICKICH1.1. Uwagi wstępne

 

Współczesna wiedza, ujęta w ramy poszczególnych dziedzin nauki i tworzą­cych je dyscyplin naukowych, stanowi praktycznie nieskończony obszar docie­kań teoretycznych i eksperymentów badawczych, służących w swym wymiarze globalnym rozwojowi cywilizacji ludzkiej, a w aspekcie indywidualnym spotę­gowaniu twórczych możliwości samorealizacyjnych (w kwestiach "być" i "mieć") jednostki ludzkiej. Charakterystyczną cechą wielu dyscyplin naukowych, wśród nich także dyscyplin (i subdyscyplin) ekonomicznych, jest to, że ich istota tkwi głęboko nie tylko w samym przedmiocie i naturze badań, lecz również w sposobie opracowania i pisemnego dokumentowania rezultatów działalności ściśle naukowej, badawczej czy dydaktycznej.

Ten szczególny charakter nauki przejawia się m.in. w sposobie organizacji oraz funkcjonowania warsztatu badań n a u k o w y c h każdego autora piszącego i publikującego różne prace akademickie. Warsztat taki nie jest bynajmniej tworem statycznym, jest bowiem tworzony mozolnie, często metodą prób i błędów, rozwijany stopniowo, przekształcany i unowo­cześniany za pomocą nowych, poprzednio autorowi nie znanych - bądź z różnych przyczyn (obiektywnych czy subiektywnych) przezeń nie stosowanych - kanonów metodycznych i rozwiązań praktycznych. Własny warsztat badawczy bywa często organizowany niemal "z marszu" zarówno przez studenta, który w pewnym momencie przekształca się w magistranta (dyplomanta na studiach zawodowych), jak i przez nauczyciela akademickiego ubiegającego się o pier­wsze szlify naukowe. Niemniej jednak proces doskonalenia warsztatu trwa nieustannie w trakcie bieżącego posługiwania się nim i - co ciekawe - jest to na ogół w mniejszym stopniu rezultat pogłębionych studiów literatury metodycznej, w większym zaś wynik bezpośrednich doświadczeń i prób pisarskich. Stwierdzenie to jest prawdziwe zarówno w stosunku do studenta, który musi przygotować pracę magisterską czy dyplomową, do młodego asystenta przymie­rzającego się do pierwszego referatu, jak i w odniesieniu do dojrzałego pracow­nika nauki mającego już na swoim koncie wiele prac ogłoszonych drukiem. Sedno sukcesu tych ludzi, sukcesu na miarę ich indywidualnych zamierzeń, tkwi w twórczym transformowaniu cudzych rad (pisanych i mówionych) na własne potrzeby, wyznaczone przez swoiste cechy podejmowanego przedsięwzięcia.

Wzgląd na komunikatywność rozważań oraz ograniczone ramy poradnika skłaniają do wyboru kilku podstawowych kategorii przedsięwzięć pisarskich, które będą w tym rozdziale przedmiotem szczegółowych wskazań metodycz­nych. Podział opracowań służących różnym celom - naukowym, poznawczym i utylitarnym - jest w dużej mierze umowny i uproszczony, ma jednak tę zaletę, że skupia uwagę czytelnika na tych formach, które w praktyce akademickiej występują najczęściej i mają największe znaczenie. Są to:

-prace promocyjne: magisterskie (dyplomowe) i wyższych stopni,

- małe formy naukowe,

-pomoce dydaktyczne,

-raporty badawcze.

Na początku przedstawimy krótką ogólną charakterystykę wymienionych kategorii opracowań.

Prace promocyjne są szczególną kategorią opracowań ze względu na ich "ciężar gatunkowy", mierzony liczbą i jakością stawianych im wymagań kwalifikacyjnych. Do prac promocyjnych zaliczamy w tym poradniku: a) pracę magisterską (dyplomową), b) pracę doktorską, c) pracę habilitacyjną, d) tzw. książkę profesorską. Są to prace rygorowe, pisane w celu uzyskania określone­go stopnia (np. magistra) lub dla otrzymania określonego tytułu naukowego (profesora).

Małą formą naukową będziemy nazywać:

a)  artykuł przeznaczony do druku (w pracy zbiorowej, w czasopiśmie, w serii wydawniczej),

b) referat lub komunikat, który będzie wydrukowany w materiałach konfe­rencyjnych,

c)  małą monografię przewidzianą do wydania za pomocą tzw. ścieżki szyb­kiego druku.

Są to czasami opracowania o orientacji mieszanej (naukowo-badawczo-dydaktycznej), zawsze jednak z wyraźną przewagą pierwiastka naukowego. Małe formy są na ogół poligonem doświadczalnym prac promocyjnych.

Pomoce dydaktyczne są jedyną kategorią opracowań jawnie dedykowaną określonej kategorii czytelników, a w związku z tym dość ściśle dostosowaną do programu studiów i wymagań danej dyscypliny naukowej. Trzy podstawowe rodzaje pomocy dydaktycznych są bezpośrednio powiązane z określoną formą i trybem prowadzonych zajęć, mianowicie:

a)  podręcznik i skrypt uzupełniają wykład;

b)  materiały do ćwiczeń pomagają w ich dobrej organizacji;

c)...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

dietanamase.keep.pl