Emisja gĹ‚osu(1), EMISJA

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Emisja głosu

Wprowadzenie

Sztuka komunikowania wymaga przystosowania własnego stylu do drugiej osoby i elastyczności w porozumiewaniu się. Wprowadzenie reguł komunikacji w życie współtworzy linie funkcjonowania w zawodzie. Stwarza poprawne kontakty między ludzkie, ogranicza sytuacje konfliktowe, mogące zaistnieć podczas wykonywania codziennych obowiązków. Wszystko co robimy, sposób siadania, chodzenia, zmiana tonu głosu itp. Jest formą komunikacji i podlega regułom.

Jednym z elementów stylu komunikacji jest „preferowana forma ekspresji”, a ton głosu jest właśnie jednym ze sposobów ekspresji. Brzmienie głosu do którego należą: ton /płaczliwy, agresywny itp./, wysokość głosu, akcent, intonacja, to nie werbalne przekazy mogące wzmacniać lub osłabiać procesy komunikacji.

Wszyscy ludzie posługują się głosem /mową/, jest jednak duża grupa osób, posługujących się głosem zawodowo, tzn. Vocall Professional, do której należą: śpiewacy, aktorzy, nauczyciele, politycy, prawnicy i wszystkie inne osoby dla których głos jest podstawowym mechanizmem komunikacji z otoczeniem.

W celu pełnego wykorzystania głosu jako narzędzia komunikacji, osoba nim się posługująca winna mieć odpowiednie przygotowanie teoretyczne i praktyczne. Rozwój kariery zawodowej zależy nie tylko od możliwości używania głosu jako środka komunikacji, ale również od jego charyzmatycznej siły, ponieważ głos ten musi przyciągać uwagę, pobudzać wyobraźnię, przekonywać, zachęcać, podrywać do działania. Tę umiejętność zdobywamy codziennym treningiem.

Kształcenie prawidłowej umiejętności władania głosem, zajmuje się przedmiot „Emisja głosu”, której zadaniem jest nauka śpiewu i mowy zawodowej.

Nauka ta oparta jest na bazie ćwiczeń oddechowych, głosowych i dykcyjnych, oraz ćwiczenia dobierane są w zależności od wieku, rodzaju głosu, naturalnych lub nabytych właściwości głosu, a także w zależności od problemów wynikających przy opanowywaniu tekstu mówionego lub muzycznego.

Prawidłowa emisja głosu /tzw. właściwa/ jest:

· Korzystna dla narządu głosowego i dla całego organizmu danej osoby

· Wygodna, sprawia przyjemność i zadowolenie

· Estetyczna, sprzyja dobrej dykcji, dokładnemu wymawianiu spółgłosek i samogłosek, wyraźnej artykulacji.

Cechuje ją naturalność: postawy, twarzy, układaniu jamy ustnej, nie wymusza do stosowania specjalnie wyćwiczonych, udziwnionych chwytów mięśniowych.

Prawidłowa emisja jest prosta, jasna, bezpretensjonalna w swej formie zewnętrznej, daje poczucie spokoju, pewności i przestrzeni.

Prawidłowa emisja głosu to ostateczny wynik procesu korekty, rozbudowania skali głosu, jego ustawienia, czyli prawidłowy w sensie instrumentalno technicznym, sposób wydobywania dźwięków śpiewanych i mowy zawodowej.

Emisja głosu /emitto – wysłałem/ jest to technika wydobycia głosu na zewnątrz.

Fonacja /phone – dźwięk/ tworzenie dźwięku w krtani, czyli głos.

Początek fonacji w śpiewie i mowie zawodowej nazywamy atakowaniem. Atak na dźwięku jest to świadoma czynność techniczna, polegająca na uruchomieniu mechanizmu emisji. Na atak dźwięku składają się celowo zespolone harmonijne działania trzech podstawowych części aparatu głosowego:

· Strun głosowych

· Mięśni oddechowych

· Przestrzeni rezonujących, które kształtują dźwięk pod względem akustycznym.

Narząd oddechowy to: jama nosowa z zatokami przynosowymi oraz gardło z jama ustną, tworzą drogi oddechowe górne. Krtań z tchawicą, oskrzelami, oraz płuca tworzą drogi oddechowe dolne.

Oddychanie to proces wymiany gazów między strojem a otaczającym go środowiskiem. Polega na dostarczeniu komórkom żywego ustroju, tlenu i usunięciu z nich dwutlenku węgla, będącego końcowym produktem utleniania. Proces ten odbywa się w płucach.

Rozróżniamy oddychanie zewnętrzne w obrębie płuc i wewnętrzne obejmujące procesy biochemiczne na poziomie molekularnym, odbywające się w mitochondriach komórek. Oddychanie zewnętrzne składa się z dwóch faz: wdechowej – czynnej i wydechowej – biernej. Głos zawodowy powstaje w fazie wydechowej, która w tym momencie staje się faza czynną. Zespół narządów oddechowych tworzy układ oddechowy.

Oddech jest jednym z czynników podstawowych jeśli nie głównych w oparciu o który działa prawidłowa emisja głosu.

Oddech wrodzony /naturalny/ jest automatycznym zestrojem /powiązywaniem/ ruchowym polegającym na stałej wentylacji płuc przez ruchy wdechowe przez nos i wydechowe przez usta. Oddech mężczyzn ma przewagę skurczów przepony i mięśni brzusznych, jest to tzw. tor oddechowy brzuszny. Oddech kobiet ma przewagę skurczów mięsni między żebrowych i szyjnych, jest to tzw. tor oddechowy piersiowy.

Podczas śpiewu i mowy zawodowej ogromne znaczenie ma podarcie oddechowe, czyli Appoggio. Przy podparciu oddechowym pozycja wdechowa klatki piersiowej utrzymywana jest również w czasie wydechu. Dzięki kontrolowanemu i równoczesnemu napięciu zarówno mięśni oddechowych jak i wydechowych, które są wzajemnie względem siebie, mięśniami antagonistycznymi /strzykawka plus tłok/.

Ćwiczenie

czy

cza

cze

czi

czo

czu

szy

sza

sze

szi

szo

szu

· Śpiewamy „z nad głowy”

· Wyobraźnią, a nie ustami

Appoggio pozwala na świadome wydłużenie wydechu, co umożliwia na jednym wydechu wyśpiewanie lub wymówienie w sposób zawodowy, większej liczby dźwięków lub słów i stanowi poprzez zwiększenie ilości ciśnienia powietrza pod strunami głosowymi główne źródło koniecznej siły w śpiewie i mowie zawodowej.

Nie ilość powietrza w płucach lecz jego umiejętne wykorzystanie podczas fonacji jest podstawą prawidłowej techniki oddychania w śpiewie i mowie zawodowej.

Ten rodzaj oddychania różni się znacznie od naturalnego i jest regulowany w oparciu o zasadę działania mechanizmów odruchów warunkowych przez centralny układ nerwowy. Wymaga codziennych i konsekwentnych ćwiczeń.

...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Emisja gĹ‚osu(1)

Emisja gĹ‚osu(1), EMISJA

Tematy