Elektrochemia - Elektroliza, studia, chemia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]



ELEKTROCHEMIA

 

     Jeżeli w roztworze elektrolitu zanurzy się płytkę metalową, to na granicy faz metal/roztwór wytwarza się charakterystyczna różnica potencjału elektrycznego. 

      Zjawisko to spowodowane jest przechodzeniem jonów metalu z fazy metalicznej do roztworu oraz procesem odwrotnym – przyjmowaniem przez powierzchnię metalu jonów z roztworu. Wskutek wysyłania przez powierzchnię metalu pewnej liczby jonów dodatnich do roztworu ładuje się ona ujemnie. Pojawiające się w wyniku tego w roztworze jony dodatnie stopniowo gromadzą się w pobliżu ujemnie naładowanej powierzchni metalu. W ten sposób ustala się pewna równowaga i na granicy faz metal/roztwór  tworzy się podwójna warstwa elektryczna.

 

                  

 

 

 

 

 

    Jeżeli metal zanurzony do roztworu wykazuje małą aktywność chemiczną (jak np. metale szlachetne) – następuje proces przeciwny: dodatnie jony z roztworu osadzają się na jego powierzchni, która ładuje się dodatnio, a warstwa roztworu najbliższa powierzchni metalu ładuje się ujemnie.

     Układ składający się z metalu zanurzonego w roztworze elektrolitu nazywa się umownie elektrodą lub półogniwem. Potencjał elektryczny na granicy metal/roztwór nazywa się potencjałem elektrody.

             Wielkość potencjału elektrody zależy od:

¨ rodzaju metalu             ¨rodzaju elektrolitu       ¨  temperatury

             ¨ aktywności (stężenia) jonów w roztworze

                             

 

   

 

 

 

 

 

!

Zależność tę ujmuje wzór Nernsta:

 

dla elektrody, na której zachodzi reakcja elektrodowa:                     

M  ®  M z+  +  z e

 

 

 

 

wzór Nernsta ma postać (postać uproszczona) :

                                       2,303  R T

     e   =    eo + -------------   log aM z+

                                   z   F

 

 

 

 

 

gdzie:           e – potencjał  elektrody



       eo – standardowy (normalny) potencjał  elektrody

      R – stała gazowa          T – temperatura bezwzględna

      z – ładunek jonu         aMz+ - aktywność kationów [mol/dm3]

!

        F – stała Faradaya – czyli ładunek potrzebny do wydzielenia na elektrodzie 1/z moli substancji, gdzie z jest liczbą elektronów występujących w równaniu reakcji elektrodowej;           F równa się 96 500 C × mol.

   

aMz+ = 1                            e  = eo

Dla:              





                      

     

         powstawanie podwójnej warstwy elektrycznej na granicy faz metal/roztwór                  

 

   Jeżeli elektrody są zanurzone w roztworze o niewielkim stężeniu we wzorze Nernsta zamiast aktywności stosuje się stężenia.

 

Dwie elektrody połączone przewodnikiem elektrolitycznym stanowią ogniwo elektrochemiczne (galwaniczne).

W ogniwie na jednej elektrodzie następuje redukcja kationów do metalu:

M Iz+  +  z e  ® MI

 

a na drugiej – przechodzenie jonów metalu do roztworu (utlenianie):

MII ® M IIz+  +  z e

 

M Iz+  + MII ®  MI + M IIz+ 

Razem:          

 

  

 

Potencjały poszczególnych elektrod:   

 

                                     2,303  R T

        e1   =    e1o +   ---------------   log aM I z+

                                        z   F

                          

       

                                         2,303  R T

           e2   =    e2o +   ---------------   log aM II z+

                                             z   F

 

Różnica pomiędzy potencjałami elektrod tworzących ogniwo jest siłą motoryczną tego ogniwa E (SEM):

!

   E =  e1  -  e2

                      

 

 

 

 

 

Siła elektromotoryczna ogniwa może być mierzona metodą, w której nie następuje pobór prądu, np. metodą kompensacyjną.

 

                                                            2,303 RT                      aMIIz+

E = (e1o  -  e2o) –  ------------  log -------



                                            z ×  F                       aM Iz+    



!

                    Eo

standardowa siła elektromotoryczna ogniwa

 



 

                             2,303  R T                CM IIz+

E = Eo  -    -----------------      log   -------

                      z × F                        CM Iz+   

Dla roztworów rozcieńczonych:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

gdzie:    

CM IIz+  - stężenie molowe jonów przy elektrodzie dodatniej

CM Iz+ - stężenie molowe jonów przy elektrodzie ujemnej

 

 

 

  

!DG  = DGo  =  –  RT  ln Kc

W każdym ogniwie elektrochemicznym zachodzą procesy utlenienia – redukcji:

 

   na anodzie (-)  -     zachodzi utlenianie

     na katodzie (+) –  zachodzi redukcja

 

a ruch elektronów w obwodzie zewnętrznym łączącym obie elektrody zachodzi od anody ® katody.

 

Według tzw. konwencji sztokholmskiej ogniwo zapisuje się za pomocą schematu:

anoda (-)   II   katoda (+)



                 (strona lewa)                             (strona prawa)

 

                                      klucz elektrolityczny

eliminuje różnicę potencjałów na granicy dwu roztworów, pojawiającą się jeżeli liczby przenoszenia kationów i anionów w roztworach stykających się nie są równe. W kluczach elektrolitycznych stosuje się roztwory KCl, KNO3, NH4NO3 dla których potencjał dyfuzyjny jest równy zero).

 

Przykładem może być ogniwo Daniela:

       

 

granica faz

metal/ roztwór





(-) Zn I ZnSO4  II  CuSO4 I Cu (+)

E = ek  - ea

         E  (SEM) takiego ogniwa:    

 

E  = eCu  -   eZn

 

dla ogniwa Daniela: 

     

W =  - z ×E × F

 

Praca ogniwa elektrochemicznego opisana termodynamicznie wynosi:

                               

 

D G =  - z× E× F

 

przy założeniu, że: zostaje rozpuszczony 1 mol Zn i na katodzie wydzieli się 1 mol Cu, a procesowi będzie towarzyszył przepływ naboju z×F, praca W równa jest zmianie entalpii swobodnej:

     

 

 

Z równania izotermy reakcji van`t Hoffa:

 

                                                                   CZn2+



               DG = ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • dietanamase.keep.pl