Electric Light Orchestra, Info o muzykach, kompozytorach, dyrygentach

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Electric Light Orchestra[]

Electric Light Orchestra

ELO podczas koncertu w w

Rok założenia

Rok rozwiązania

Pochodzenie

Gatunek

, , , ,

Aktywność

1970–1987
2000–2001

, , , , ,,

Powiązania

, , The Idle Race

Zespół koncertujący w 1981 r.

Electric Light Orchestra – brytyjska grupa działająca w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych . Muzyka zespołu była różnorodna stylistycznie i podlegała zmianom zależnym od panującej aktualnie mody: poczynając od rocka progresywnego, poprzez wyraźne wpływy disco w środkowym etapie, aż po synth pop w ostatnim okresie działalności. W krajach anglosaskich nurt ten określa się mianem "". Była bogata brzmieniowo i wykorzystywała szerokie i nietypowe dla rocka instrumentarium, między innymi jako wiodące. W latach siedemdziesiątych zespół zaliczany był do czołowych grup rockowych i zdobył olbrzymią popularność. Rozpadł się, gdy jego lider postanowił poświęcić się działalności producenckiej i promocyjnej.

Grupa reaktywowała się bez udziału Lynna i bez jego zgody na używanie oryginalnej nazwy jako Electric Light Orchestra Part Two. Wydała dwa albumy, które nie spotkały się z wielkim zainteresowaniem.

Sam Lynne wydał jeszcze w 2001 roku album , formalnie będący produkcją zespołu ELO.

Spis treści

[]

Historia[ | ]

Tę sekcję należy dopracować zgodnie z :
rozwinąć i podać źródła.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się na .
Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu.

Początek istnienia datuje się na rok 1970, kiedy rozpadł się zespół . Jeff Lynne (gitara) postanowił stworzyć nowy zespół, którego brzmienie oparte byłoby na instrumentarium rockowo-symfonicznym. Do projektu dołączyli: Roy Wood (gitara basowa) i Bev Bevan (perkusja) – obaj z The Move. Do grupy przyjęto też Billa Hunta (instrumenty klawiszowe) i Steve'a Woolama (wiolonczela, skrzypce). W takim składzie ze śpiewającym Lynne'm i Woodem grupa nagrała album The Electric Light Orchestra (w USA pod tytułem No Answer). Album został ciepło przyjęty przez krytykę i osiągnął spory sukces komercyjny. Grupa jednak była dopiero na etapie poszukiwania własnego stałego stylu, a poza tym elegancki i szlachecki charakter Lynne'a, oraz jego poetyckie teksty łączone z fantazyjną muzyką kłóciły się z obscenicznym charakterem Roya Wooda.

W międzyczasie z grupy odszedł Woolam, a na jego miejsce weszli Mike Edwards (wiolonczela), Colin Walker (wiolonczela) i Wilfred Gibson (skrzypce). Ponadto w trakcie nagrywania nowego albumu odeszli Roy Wood i Bill Hunt, a ich miejsca zajęli odpowiednio Mike de Albuquerque i pianista Richard Tandy. Od tego momentu ELO wykształciło charakterystyczne, symfoniczne brzmienie. Nowy albumELO 2, (Electric Light Orchestra II – tytuł w USA), pomimo iż uzyskał zbliżone do ELO I wyniki sprzedaży został nisko oceniony przez krytykę, co przełożyło się na wyniki na listach przebojów.

Do największych przebojów ELO należały: 10538 Overture, Can't Get It Out of My Head, Evil Woman, Four Little Diamonds, Strange Magic, Telephone Line, Livin' Thing, Shine a Little Love, Don't Bring Me Down, Rock'n'roll Is King, Hold On Tight, Here Is the News oraz piosenki Roll Over Beethoven. Dyskografię uzupełniają: wydawnictwo dokumentujące koncert w mieście () oraz soundtrack do filmu z roku, którego 2. część jest autorstwa , zaś 1. część (zaśpiewana przez ) – .

Skład[ | ]

· – , , , , , , , , autor tekstów, kompozytor i aranżer (1970-1986)

· – , , , , , , , , , autor tekstów, kompozytor i aranżer (1970-1972)

· – , instrumenty perkusyjne,...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Electric Light Orchestra

Electric Light Orchestra, Info o muzykach, kompozytorach, dyrygentach

Tematy